[Review] DRAMAtical Murder

เตือนไว้ก่อนว่าเอ็นทรีนี้เกี่ยวข้องกับเกมวาย(ซึึ่งจะมีมาเป็นพักๆตามอารมณ์จขบ.)
ถ้าใครรับไม่ได้หรือไม่ชอบก็ขอความกรุณาข้ามๆมันไปเถอะนะ

หลังจากเสร็จสิ้นกับการสอบ เพนกวิ้นก็รีบหาเกมมาเล่นทันที
โดยเฉพาะเกมนี้ DRAMAtical Murder เกม Y 18+ ของค่าย Nitro+Chiral
แค่ได้ยินชื่อค่ายแฟนๆหลายคนคงรู้กันดีว่าเกมของค่ายนี้มัน"ไม่ธรรมดา"ยังไง
เอาเป็นว่าอย่างน้อยรอบนี้ก็ไม่ทำร้ายจิตในกันเท่า Sweet Pool ละกัน

บอกไว้ก่อนว่าญี่ปุ่นเพนกวิ้นยังงูๆปลาๆ แปลได้ถูกๆผิดๆอยู่เลย
ถ้าข้อมูลอะไรผิดพลาดก็ขอโทษด้วยน้า

DRAMAtical Murder เป็นเรื่องเกี่ยวกับโลกอนาคตที่ไฮเทคมากๆ โดยตัวเอกอาศัยอยู่บนเกาะแห่งหนึ่งซึ่งแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนแรกคือเมืองเก่า และอีกส่วนคือ Platinum Jail ซึ่งเป็นเมืองที่ได้ชื่อว่าสวนสวรรค์บนโลกมนุษย์ พระเอกที่อาศัยอยู่ในเมืองเก่านั้นได้ยินข่าวลืออะไรบางอย่างซึ่งนำไปสู่การพจญภัยครั้งยิ่งใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับแผนร้ายเบื้องหลังเหตุการณ์ต่างๆบนเกาะแห่งนี้

มาเริ่มที่ตัวละครแต่ละตัวกันก่อนดีกว่า

พระเอกสุดน่ารัก

蒼葉　(Aoba อาโอบะ)
CV: 嘉神　塁　(Kagami Rui)

เป็นหนุ่มน้อย(?) อายุ 23 ที่อาศัยอยู่กับย่าและทำงานอยู่ในร้านขายของเก่า 平凡 (Heibon เฮบอน) เวลาทำงานอยู่ชอบมีคนโทรศัพท์มาที่ร้านแล้วบอกว่า "เสียงของคุณเพราะจังเลย ขอนัดเจอหลังเลิกงานได้มั้ย" ประเด็นคือคนโทรมาแบบนี้มันมีทั้งผู้หญิงและผู้ชายน่ะสิ พระเอกของเราก็เลยใช้น้ำเสียงอ่อยๆล่อลวงให้คนที่โทรมาซื้อของซะเลย
ไม่อยากสปอยอะไรมาก เอาเป็นว่าพระเอกมีความสามารถที่เรียกว่า Scrap สามารถควบคุมจิตใจคนด้วยเสียงได้ แต่ถ้าใช้ความสามารถนี้พระเอกจะปวดหัว และได้ยินเสียงใครบางคนในหัวตัวเองให้ทำลายทุกสิ่ง
เบื้องหลังความสามารถนี้เป็นสปอยอันใหญ่โตมโหฬารที่ต้องเล่นจนจบ True End ก่อนถึงจะเข้าใจที่มาที่ไป ดังนั้นจะไม่ขอพูดถึงที่นี่ละกัน

โมเอะพ้อยท์: น้ำเสียงอ่อยล่อลวงลูกค้า, ไม่ชอบให้ใครมาจับผมตัวเอง, นอนบิดตัวฟังเพลงบนเตียงได้เซ็กซี่มาก

คู่หูของพระเอก

連　(Ren เร็น)
CV: 髭内　悪太　(Higeuchi Waruta)


หุ่นยนต์รูปหมาที่เป็นเสมือนเพื่อนของอาโอบะมาตั้งแต่เด็ก เป็นห่วงอาโอบะตลอดเวลา
อย่าให้รูปลักษณ์อันน่ารักนี้หลอกตาเอา เพราะจริงๆแล้วนักพากย์ที่ให้เสียงนั้นมีเสียงหล่อมากๆ

นอกจากนี้แล้วเวลาอาโอบะเล่น Rhyme เราก็จะได้เห็นเร็นในร่างมนุษย์ออกมาช่วยอาโอบะสู้ด้วย
และที่สำคัญที่สุดคือเราสามารถจบกับเร็นได้ด้วย โดยจะเป็น True End สำหรับเกมนี้


เซะเมะหมายเลขหนึ่ง

紅雀　(Koujaku โคจาคุ)
CV: 沖野　靖広　(Okino Yasuhiro)

เพื่อนสมัยเด็กของอาโอบะที่จากกันไปตอนเด็กๆแล้วกลับมาเจอกันอีกทีตอนโต สวมชุดกิโมโนสะพายตาบเล่มเบ้อเริ่มเดินกลางเมืองโดยไม่กลัวสายตาประชาชน นอกจากนี้ยังชอบม่อสาวโดยมีรอยยิ้มสุดเท่เป็นอาวุธประจำตัว
โคจาคุจะคอยเป็นห่วงอาโอบะตลอดจนกว่าเราจะลงรูทเมะคนอื่น และเป็นมิตรกับอาโอบะที่สุดตั้งแต่ต้นเรื่อง นอกจากนี้ยังเป็นตัวละครที่ Bad End เลวร้ายน้อยที่สุดในสายตาของเพนกวิ้นด้วย

โมเอะพ้อยท์: เลือดกำเดา(?), เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ

เซะเมะหมายเลขสอง

ノイズ　(Noize น้อยส์)
CV: 野次馬　根性　(Yajiuma Konjou)

นักเล่นเกม Rhyme ที่เก่งมากและเป็นนักค้าข้อมูลเกี่ยวกับเกมนี้ด้วย นอกจากนี้ยังเป็นพวกไม่แสดงอารมณ์ทางสีหน้า เปิดตัวมาด้วยการบุกเข้าไปรื้อข้อมูลในคอมพระเอกที่บ้าน พอพระเอกกลับมาก็ทำตัวกวนส้นใส่จนเป็นเรื่อง(รายละเอียดกรุณาเล่นเกมกันเอาเอง)
น้อยส์เป็นตัวละครตัวที่สองที่เพนกวิ้นเล่นจบ โดยระหว่างเล่นๆไปเพนกวิ้นก็ถึงบางอ้ออะไรบางอย่าง น้อยส์มันเป็นหนุ่มซึนนี่เอง แถมเป็นซึน + กวนส้นอีกต่างหาก ปากบอกไม่สนๆแต่แค่พระเอกอ้อนนิดหน่อยก็พร้อมจะเข้ามาช่วย(โดยปากก็ยังบอกว่าไม่สนๆอยู่เหมือนเดิมนั่นแหละ) ที่สำคัญที่สุดคือเป็นพวกไม่เข้าใจความรู้สึกของคนอื่นก็เลยไม่ค่อยเข้าใจเวลาอาโอบะเป็นห่วงซักเท่าไหร่

โมเอะพ้อยท์: ซึน + กวนส้น, ปากดีขี้เหงาเอาแต่ใจ

เซะเมะหมายเลขสาม

ミンク　( Mink มิ้งค์ )
CV: 早川　凜太　(Hayakawa Rinta)

นักโทษแหกคุกที่จริงๆแล้วก็เป็นคนดี(ตรงไหนหว่า) ยื่นมือเข้ามาช่วยอาโอบะตอนมีปัญหาโดยมีข้อแลกเปลี่ยนว่าอาโอบะต้องมาช่วยทำอะไรบางอย่างตอบแทนให้ มิ้งค์ยังเป็นคนที่มีความเป็นผู้นำและดูเหมือนจะมีวุฒิภาวะสูงที่สุดในบรรดาเซะเมะทุกคนในเกมอีกด้วย
อยากจะบอกว่าเวลาเล่นรูทมิ้งค์เนี่ยรู้สึกสงสารอาโอบะแปลกๆ และปัจจุบันนี้เพนกวิ้นก็ยังสงสัยอยู่ว่าอาโอบะมันรักคนพรรค์นี้ไปได้ยังไง มีคนในบอร์ด aarin บอกว่าตอนฉากจบ Good End ของมิ้งค์ อาโอบะสมควรที่จะวิ่งเข้าไปตบหน้าแล้วกระทืบมิ้งค์ซักทีสองที

โมเอะพ้อยท์: ความรุนแรงในครอบครัว(มั้ง)

เซะเมะหมายเลขสี่

クリア　(Clear เคลียร์)
CV: 佐和　真中　(Sawa Manaka)

ชายหนุ่มปริศนาที่ตกลงมาจากหลังคาร้านเฮบอนโดยมีออพชั่นพิเศษคือหน้ากากกันแก๊สพิษ เรียกอาโอบะว่า マスター (มาสเตอร์) ชอบทำตัวเอ๋อๆอยู่เป็นนิจและพูดอะไรแปลกๆมึนๆตลอดเวลา
เคลียร์เป็นตัวละครที่เอ๋อได้น่ารักมากถึงมากที่สุด แถมหน้ากากกันแก๊สพิษนั่นเป็นอะไรที่ทำให้มุกฮาขึ้นอีกหลายเท่า(เพราะต้องลองจินตนาการหน้าเอาเองว่าเคลียร์ทำหน้ายังไงอยู่) รายละเอียดนอกเหนือจากนี้ค่อนข้างจะเป็นสปอยพอสมควรเพราะเคลียร์เกี่ยวข้องกับแก่นของเรื่องมากกว่าเซะเมะคนอื่นๆ

โมเอะพ้อยท์: หน้ากากกันแก๊สพิษ???, เอ๋ออย่างน่าเอ็นดู

จริงแล้วเกมมีตัวละครอีกเยอะมากแต่ขี้เกียจเอาลงละเพราะ Good End จบได้กับเมะพวกนี้เท่านั้น
ส่วนตัวร้ายเรื่องนี้ก็กากแบบแปลกๆซะด้วยเลยไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่

ที่เหลือก็เป็นช่วงเพ้อถึงรูทที่ชอบ(ลากเพื่ออ่านนะและเตือนแล้วว่ามีสปอยอยู่)


สำหรับรูทที่ชอบมากที่สุดทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้คงเดากันแล้วว่าเป็นรูทของน้อยส์(ไม่ลำเอียงเลยเรา 555)
น้อยส์เป็นตัวละครที่เห็นตอนแรกรู้สึกน่าถีบมากเพราะฉากเปิดตัวทำตัวกวนส้นสุดๆ แถมเริ่มสนใจในตัวอาโอบะเพราะเล่นเกม Rhyme แพ้อาโอบะ ซึ่งตอนนั้นอาโอบะอยู่ใน Scrap Mode เลยจำไม่ได้ว่าชนะยังไง แต่ทันที่ที่น้อยส์โผล่เข้ามาที่ร้านเฮบอนในวันถัดไปแค่นั้นแหละ โอ้ว นี่มันคืออะไร
เข้ามาในร้านก็จูบมือเด็กผู้หญิง(เด็กจริงๆนะแบบ 8 ขวบไรงี้)ที่มาเล่นในร้าน พออาโอบะท้วงปุ๊บก็หอมแก้มอาโอบะเข้าให้(สาบานได้ว่าเหตุการณ์นี้เกิดก่อนลงรูทน้อยส์) เสร็จแล้วก็จัดการลากอาโอบะออกไปเล่นเกม Rhyme ด้วยกัน พอเล่นมาถึงตรงนี้ปุ๊บเพนกวิ้นสรุปได้เลยว่าน้อยส์หลงเสน่ห์อาโอบะเข้าให้แล้วแน่ๆ
ถึงจะไม่มีความหวานเลยแม้แต่น้อยเพราะน้อยส์ดูเหมือนจะยังไม่รู้ตัวหรือไม่ก็กำลังซึนอยู่ แถมโดนขัดจังหวะกลางทางด้วยการทะเลาะกันระหว่างแก๊งค์ด้วย
หลังจากนั้นตอนที่ย่าอาโอบะโดนลักพาตัวไป น้อยส์ก็แอบส่งหุ่นยนต์รูปลูกบาศก์มาแอบฟัง พออาโอบะกับพวกจับได้ปุ๊บ อาโอบะก็ทำเสียงอ่อยแล้วบอกว่า"น้อยส์ฟังอยู่ใช่มั้ย ตอนนี้มีเรื่องเดือดร้อนมากเลย แค่กำลังพวกเราก็อาจจะไม่พอก็ได้ ก็เลยอยากให้น้อยส์มาช่วยอีกแรงนึง ถ้าเสร็จจากเรื่องนี้แล้ว เราจะทำตามที่นายต้องการทุกอย่างเลย ขอร้องล่ะ มาช่วยเราด้วย" แค่นั้นแหละน้อยส์ก็โผล่มาทันทีเลย (จริงๆส่วนนึงก็เป็นเพราะอาโอบะใช้ Scrap โดยไม่รู้ตัวตอนที่พูดประโยคสุดท้ายด้วยแหละ)
หลังจากผ่านเหตุการณ์นี้ไปก็จะถึงเวลาลงรูทน้อยส์ ซึ่งฉากที่น่ารักมากๆระหว่างคู่นี้คือฉากออกไปซื้อของกิน อารมณ์มันประมาณนี้อ่ะ
น้อยส์ - นั่นอะไรอ่ะ
อาโอบะ - ....เอ๋?
น้อยส์ชี้ไปที่ทาโกะยากิที่อาโอบะกำลังถืออยู่
อาโอบะ - ตะกี้นายเป็นคนซื้อมาเองไม่ใช่เหรอ
น้อยส์ - ก็ใช่ แต่เราไม่รู้ชื่อมันนี่
อาโอบะ - หา?
อาโอบะมองหน้าน้อยส์เพื่อเช็คว่าเขาไม่ได้ล้อเล่นอยู่แน่นะ ซึ่งก็ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้น
น้อยส์กำลังจ้องทาโกะยากิเหมือนไม่เคยเห็นมันมาก่อนในชีวิต
....เจ้านี่ พูดจริงเหรอเนี่ย
อาโอบะ - นี่ล้อเล่นอยู่ใช่มั้ย
น้อยส์ - ไม่ได้ล้อเล่นซะหน่อย รีบๆบอกชื่อมาสิ
อาโอบะ - ทาโกะยากิ
น้อยส์ - ทาโกะยากิ.....หืม ชื่อแปลกดีแฮะ
อาโอบะ - พูดจริงอ่ะ
น้อยส์ - แล้วนี่ล่ะ
อาโอบะ - เครป
น้อยส์ - อันนี้ล่ะ
อาโอบะ - โดนัท
น้อยส์ - หืม มีแต่ของชื่อแปลกๆทั้งนั้นเลยแฮะ
อาโอบะ - .....
อาโอบะจ้องหน้าน้อยส์
ดูเหมือนจะไม่ได้แกล้งไม่รู้จริงๆแฮะ
ตอนแรกก็คิดอยู่หรอกนะว่าว่าเป็นคนแปลกๆแต่นึกไม่ถึงว่าจะไม่รู้จักของกินพวกนี้ที่ออกจะเป็นของทั่วไปที่คนทุกวัยชอบ
น้อยส์จ้องเครปและโดนัทที่อยู่ในมือก่อนจะลองกัดโดนัทดู 1 คำ
น้อยส์ - หวานแฮะ
อาโอบะ - นั่นมันแน่อยู่แล้วไม่ใช่เรอะ
น้อยส์ - แต่ก็ไม่เลวนะ
อาโอบะ - ดีใจด้วยนะ..... ตั้งแต่เกิดมานี่กินอะไรบ้างเนี่ย
น้อยส์ - พิซซ่าไม่ก็พาสต้าแบบ Delivery
อาโอบะ - แค่นั้นเรอะ?
น้อยส์ - แค่นั้นแหละ
อาโอบะ - ไม่เบื่อบ้างรึไง
น้อยส์ - ไม่นะ ถ้ามันอร่อยก็กินได้เรื่อยๆนั่นแหละ
อาโอบะ - ...
เจ้านี่ไม่ใช่แค่เป็นคนแปลกๆนิดหน่อยแล้ว
แบบนี้เรียกว่าโคตรประหลาดเลยต่างหาก
อาโอบะรู้สึกเหนื่อยใจแบบแปลกๆ แล้วก็เลยจิ้มทาโกะยากิขึ้นมากิน
พอคนเราหิวมากๆอะไรก็กินแล้วอร่อยทั้งนั้นแหละ
ตอนแรกนึกว่าใน Platinum Jail จะมีแต่ร้านอาหารหรูๆซะอีก มีของแบบนี้วางขายด้วยเหรอเนี่ย
อาโอบะ - มีไทยากิขายด้วยเหรอเนี่ย เมืองนี้มีทุกอย่างจริงๆแฮะ
พอจ้องร้านอาหารอื่นอยู่ดีๆก็โดนน้อยส์คว้ามือขวาเอาไว้
อาโอบะ - หืม.....อ๊ะ
ทาโกะยากิที่จิ้มขึ้นมาจะกินเมื่อกี๊โดนขโมยกินไปเรียบร้อย
อาโอบะ - นี่ ทำอะไรเนี่ย
น้อยส์ - เค็มอ่ะ
อาโอบะ - แน่นอนสิ


ประมาณนี้แล
หลังจากฉากนี้ก็จะเป็นตอนที่น้อยส์ไปทะเลาะกับยากูซ่าเจ้าถิ่นจนอาโอบะต้องรีบลากกลับมาที่ห้องพักก่อนจะเป็นเรื่องใหญ่(ไม่ทันแล้วหนูอาโอบะเอ๋ย) พออาโอบะทำแผลให้น้อยส์ก็ถามว่าทำไมถึงมาช่วยเขา เพราะต้องการจะใช้ประโยชน์ใช่มั้ย ซึ่งอาโอบะก็พยายามอธิบายว่า"ก็คนมันเป็นห่วงอ่ะ" น้อยส์ก็เลยบอกว่า ถ้าไม่ใช่เพื่อใช้ประโยชน์แล้วก็เพราะอย่างนี้ใช่มั้ย แล้วน้อยส์ก็จูบอาโอบะ.....
พี่เจ้า น้อยส์แกจะไม่เข้าใจความรู้สึกคนอื่นมากเกินไปมั้ย หลังจากนั้นน้อยส์ก็ลากอาโอบะเข้าห้องไป　YYY กันเรียบร้อย (คีย์เวิร์ดประจำฉากนี้ คือ "กัดให้แรงกว่านี้อีก"โดยน้อยส์....พวกเอ็งทำอะไรกันอยู่ห๊า) 
ตอนหลังเราจะรู้ว่าน้อยส์เป็นโรคที่ทำให้รับประสาทสัมผัสน้อยกว่าปกติก็เลยไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด แถมโดนพ่อแม่ขังไว้ในบ้านอีกก็เลยไม่เข้าใจมนุษย์เข้าไปใหญ่ คิดว่าโลกใบนี้มีแต่เรื่องของผลประโยชน์เท่านั้น ก็เลยไม่เชื่อใจใครแล้วก็พยายามที่จะมีชีวิตอยู่เพียงคนเดียว ตอนหลังหนีออกมาจากบ้านได้แล้วมาเริ่มเล่น Rhyme เพราะเกมนี้ถ้าโดน Damage ก็จะรู้สึกเจ็บ(เป็นการเจ็บผ่านการกระตุ้นทางจิตใจเลยสามารถรับรู้ได้)
ตอนท้ายเกมอาโอบะก็ใช้ Scrap ใส่น้อยส์เพื่อปลดปล่อยน้อยส์จากอดีตที่เจ็บปวด พร้อมๆกันนั้นก็ทำให้ประสาทสัมผัสของน้อยส์กลับมาด้วย (และทำให้น้อยส์เดเระแตกไปโดยสมบูรณ์)
หลังจากนั้นน้อยส์ซึ่งได้รับบาดเจ็บก็ไปนอนโรงบาลอยู่พักนึงซึ่งอาโอบะก็ไปเยี่ยมไข้และไป YYY กันบนเตียงผู้ป่วย
หลังจากออกจากโรงบาลน้อยส์ก็หายไปสามปีก่อนจะกลับมาบอกว่าตัวเองไปสืบทอดกิจการของครอบครัวที่เยอรมันนีมาและกลับมาพาอาโอบะไปอยู่ด้วย จากนั้นน้อยส์ก็จูบอาโอบะกลางร้านเฮบอนแล้วก็อุ้มอาโอบะไปท่ามกลางสายตาของเจ้าของร้านและเด็กๆที่มาเล่นในร้านตอนนั้น.....
เขียนซะยาวเชียว บอกแล้วว่าจขบ.ไม่ลำเอียงเลยแม้แต่น้อย 55555
จริงๆความซึนของน้อยส์จะเห็นไม่ค่อยชัดเท่าใหร่ในรูทนี้ ส่วนมากจะเป็นความกวนมากกว่า
แต่ถ้าเล่น True End จะเห็นชัดมากถึงมากที่สุด

สำหรับตัวละครอื่นๆไว้ถ้ามีเวลาเพนกวิ้นจะเขียนอีกละกัน